Ontstaan van de Mambo

De Mambo komt oorspronkelijk uit Cuba, met substantiele invloeden van de Haitianen. In de buitenwijken van Haiti was ‘de Mambo’ een voodoo priesteres die als raadgever, boze geest verdrijver, spiritueel adviseur en organisator van entertainment opereerde. Overigens is er geen haitiaanse Volksdans genaamd Mambo.

De samenkomst van Swing en Cubaanse muziek resulteerde in een fascinerend rytme en creerde een nieuwe sensationele dans.

De mambo dans is toegeschreven aan Perez Prado die het in 1943 introduceerde in de Tropicana night club in Havana. Sinds toen ontwikkelde andere Latijns Amerikaanse bandleaders zoals Tito Rodriquez, Pupi Campo, Tito Puente, Machito en Xavier Cugat hun eigen stijl en gingen zij mee in de mambo gekte.

Mambo verscheen in Amerika voor het eerst in Park Plaza Ballroom in New York, de favoriete club van de enthousiaste dansers uit Harlem. Mambo werd steeds populairder in 1947 bij het Palladium en andere beroemde plaatsen zoals The China Doll, Havana Madrid and Birdland.

Een aangepaste versie van de Mambo werd gepresenteerd aan het publiek bij dansstudios, resort hotels en in de nachtclubs van NY en Maimi. Succes was verzekerd!!

Helaas was de mambo gekte niet van lange duur en is mambo tegenwoordig alleen weggelegd voor de gevorderde dansers. Docenten vinden dit één van de moeilijkste dansen. De mambo leidde tot de ontwikkeling van de chacha.

De Mambo herleefd een nieuwe populariteit vanwege een aantal films met de dans erin. Ook heeft Eddie Torres hierin bijgedragen. Eddie staat bekend als de koning van de mambo en startte een hele kruistocht om de mambo weer onder de aandacht te brengen. Hij ziet het als zijn missie om de dansers te her-introduceren, met wat volgens hem de autenthieke stijl van mambo dansen is, die in de jaren 90 veelal bekend werd als Salsa. The Mambo heeft invloeden van Afrikaanse dans, Cubaanse dans, Jazz, Hip-Hop en zelfs een beetje ballet.

Populaire Mambo liedjes zijn onder andere: “Mambo Italiano”, “Papa Loves Mambo”, “Mambo #5”, “I Saw Mommy Do The Mambo”, en “They Were Doin’ The Mambo”. ‘Dance City’ featuring Hernandez en ‘the Mambo Kings Orchestra’, staat bekend als één van de beste albums van die tijd. Een energieke big band-style sessie dat de glorie tijden van Tito Puente en Tito Rodriguez doet herleven.

De meeste mensen zien mambo als een hele snelle dans, maar niks is minder waar. Het is een langzame en precieze dans.